Kaart
Op deze kaart zijn alle punten opgenomen die al wandelend te bereiken zijn. Als je op het punt klikt verschijnt er in een pop-up de naam van het punt. Als je vervolgens op de naam klikt ga je naar de beschrijving van het punt. Als je daarna op "KAART" klikt ga je weer terug naar de kaart.
Wat er te zien is
't Huis Empe is een landhuis in Empe. Het huis Empe werd gebouwd op grond van de Hof te Empe, die in de veertiende eeuw in bezit was van de heren van Almelo. Latere bezitters waren de families Ten Merssche en Van der Capellen. In 1532 overleed Gerlach van der Capellen en via zijn dochter Geertruid, gehuwd met Thomas van Buerlo, burgemeester van Zutphen, kwam het in het geslacht Van Buerlo. Via vererving kwam het huis ten slotte in bezit van Johanna Catharina, dochter van Thomas van Boerlo tot (Empe en) den Hengelenborg. Zij was in 1657 getrouwd met haar neef Joost Balthasar ten Grotenhuis. Joost Balthasar overleed in 1703 of 1704 en zijn weduwe besloot zich van Empe te ontdoen. In 1710 verkocht zij het goed aan Barthold van Diemen, oudste burgemeester van Zutphen. Hij overleed in 1714, waarop het huis werd toegewezen aan zijn oudste dochter Aleyda die in 1693 gehuwd was met Wilhelm van Hasselt.
Zo deed een nieuw geslacht, dat van de Van Hasselts, zijn intrede op Empe. Dit geslacht zou tot 1983 eigenaar van Huis Empe blijven. De laatste heer van Huis Empe, mr. Robbert van Hasselt, stichtte op 9 november 1983 de Stichting Huis Empe. Hiermee werd voorkomen dat Huis te Empe met koetshuis, park en bos aan derden verkocht zou moeten worden. Het herenhuis werd in vier aparte woningen gesplitst, terwijl het koetshuis er twee bevat. De stichting heeft de juridische eigendom behouden, zodat beheerstechnisch alles één geheel gebleven is, terwijl de economische eigendom aan de bewoners is gekomen.
Een pad door het park rondom het Huis is toegankelijk voor wandelaars
Dit voormalige kerkgebouw uit ca. 1902 werd gerestaureerd en aangepast tot woning, waarbij de buitenkant intact is gebleven, maar binnen een moderne indeling werd gemaakt met het comfort van deze tijd. Zo werd o.a. de hele vloer verhoogd om uit de ramen te kunnen kijken en werden op een verdieping meerdere slaapkamers gerealiseerd. Het is een gemeentelijk monument.
Bron: diverse internet sites.
Boerderij 'de Kolke' behoort tot het landgoed 'Beekzicht'. De naam 'de Kolke' komt van de vele, inmiddels gedempte kolken rondom onze boerderij. De boerderij staat op een terp gebouwd, omdat de Voorsterbeek bij een hoge waterstand van de IJssel zijn water niet kwijt kon en alle landerijen, toen weilanden, tot aan toe Klarenbeek overstroomden. De geschiedenis van de boerderij gaat ver terug. Waarschijnlijk is 'de Kolke' één van de zeven boerderijen waaruit het dorp Voorst is ontstaan.
De Kolke heeft de faciliteiten voor 16 camper standplaatsen in een gebied met veel variatie zoals bos, weilanden, akkerland.De Voorsterbeek slingert door de landerijen. Hier kunt u goed wandelen en de route "Mooi Voorst" kunt u bij ons beginnen. Aan de weg hebben wij een picknicktafel staan met uitzicht op onze boomgaard. Hier kunt u rustig even gaan zitten als u een wandeling maakt of een fietsroute rijdt.
Voor meer info zie de website van boerderij de Kolke
Dit punt is opgenomen vanwege het pad dat leidt naar de boerderij. Komend vanuit de richting van de Rijksstraatweg loop je over een fotogeniek pad.
Camping De Adelaar is een mooie en gezellige boerderijcamping met apart camperveld gelegen in Voorst, in de bossen, maar ook de stad is goed bereikbaar. Naast de Brandrode runderen, een heel oud ras koeien, zijn er ook honden, poezen en konijnen te vinden. En soms ook nog lammetjes en schapen. Ook is er een mooie speelstal waar kinderen lekker kunnen spelen, extra handig als het weer zich niet van de beste kant laat zien.
Camping De Adelaar kan als uitvalsbasis van een aantal wandelingen dienen.
Delen van de zeer bijzondere boerderij zijn vermoedelijk 16de-eeuws. Het voorhuis heeft een puntgevel (noordzijde) en een Gelderse topgevel (zuidzijde). In deze laatste gevel bevinden zich twee wapenstenen. De Adelaar was één van de eerste boerderijen in de gemeente Voorst die in steen werd gebouwd. De hoeve hoort bij landgoed ‘Beekzicht’.
Meer informatie over de camping op de website van de Adelaar
De Bandijk of Appense Dijk moest de noordelijke IJsselvallei beschermen tegen overstromingen vanuit het stroomgebied van de huidige Voorsterbeek. Die beek kon geweldig aanzwellen door toevloed van regen- of smeltwater vanaf de stuwwal en de dekzandhoogten aan de rand ervan. De wateroverlast verergerde nog als de uitwatering op de IJssel in het honderd liep. Dat gebeurde als de IJssel zelf ook hoog stond. Het kwam zelfs voor dat de rivier zich dan ontlastte naar het dal van de Voorsterbeek, de wijde omgeving onderdompelend.
In de vorige eeuw is de functie van de bandijk grotendeels overbodig geworden door de bouw van een dijk met gemaal in de uitmonding van de Voorsterbeek.
Over de dijk loopt van Appen tot Klarenbeek een wandelpad. De bandijk is in de routes op deze site ook gemarkeerd als de route slechts over een gedeelte van de Bandijk voert.
Bron en meer informatie in de folder Appense Schouwpad
Vanaf 1606, en misschien nog wel eerder, stond op deze plek al een herbergboerderij met de naam De Wagemanshofstede. Vanaf 1661 veranderde de naam naar ‘De (bonte) Beer’, een typische naam voor een herberg. De herberg ontwikkelde zich tot de belangrijkste herberg van Voorst. De locatie is in economisch opzicht zeer strategisch; de herberg-boerderij lag aan de Wippesteeg (nu Rijksstraatweg), onderdeel van de doorgaande weg tussen Apeldoorn en Zutphen. In 1870 werd de herberg gesloten en bleef de boerderijfunctie over. Het gebouw dat er nu staat is in ieder geval voor een groot deel gebouwd tussen 1700-1800, maar mogelijk dateren delen van het huis nog uit 1654. Onder het gebouw ligt nog een oude kelder. De Beer is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
In het meest zuidelijke puntje van de gemeente Voorst, staat de T-boerderij ‘de Bloemenkolk’, waar deze zomer restauratiewerkzaamheden plaatsvinden op nummer 24. De naam Bloemenkolk werd voor het eerst vermeld in historische geschriften in 1747 en is een verwijzing naar één van de vele kolken in dit gebied. De Bloemenkolk is een gemeentelijk monument.
Bron website gemeente Voorst, Open Monumentendag 2016
De Bomendijk is een met eiken en beuken begroeide dijk tussen Voorst en Wilp (onderdeel van landgoed De Poll) en uniek in Nederland. Voor de veiligheid is de dijk voorzien van een stalen damwand. Kolken zijn onder andere de lazaruskolken, kolk 't Schol, kolk bij Oude Poll, Dijkwellsche kolk, kolk nabij de Barchel, kolken bij Wilp, kolk Steenenkamer en Dijkhofkolk.
De bomendijk vormt samen met het landgoed en de kolken een uniek landschappelijk geheel. De dijkverbetering heeft plaatsgevonden door middel van een stalen damwand die geheel in het dijklichaam is geslagen en volledig uit het zicht is verwerkt. Hierdoor is het karakter van de bomendijk bewaard gebleven.
Op de bomendijk ligt een wandelpad. Dit wandelpad is vrij toegankelijk, behalve bij landgoed de Poll waar het pad om privacy redenen wordt omgeleid. De bomendijk is ook opgenomen in de diverse routes op deze site als over een deel van de Bomendijk wordt gelopen.
Dit witgepleisterde landhuis is in 1877 gebouwd. Aan de rechterzijgevel is een houten serre geplaatst, aan de linkerzijgevel een aanbouw met een plat dak en een uitgebouwde poortachtige toegang. In de grote tuin van de voormalige kwekerij De Bongerd (=boomgaard) staat nog een kassencomplex met ketelhuis en een markante bakstenen schoorsteenpijp met daarop een ooievaarsnest.
De plek waarop dit huis staat is een hele bijzondere plek. Ooit stond hier in de middeleeuwen de Hof te Voorst. De Hof was het centrum van een groot landgoed van het klooster Sint Salvador in Prüm. Dit klooster bezat namelijk tot 1609 veel boerderijen en landerijen in en rond het dorp Voorst. Vanuit de Hof werd het landgoed beheerd.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Deze villa uit 1912 is in de overgangsstijl gebouwd. De overgangsstijl is een mix van diverse historische stijlen met een iets modernere stijl en werd veel rond 1900 gebruikt. De villa is gebouwd in opdracht van de dames H. van der Water naar ontwerp van de Apeldoornse architect J.A. Heuvelink. Het pand heeft een asymmetrische plattegrond en is rijk gedetailleerd en versierd.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Camping de Haverkamp ligt verscholen tussen singels te midden van weilanden aan de rand van het bos. In stilte geniet u hier van diverse vogels, reeën en zelfs dassen. Op steenworp afstand liggen de Hanzesteden Zutphen en Deventer en op de fiets slingert u door de prachtige omgeving langs de IJssel of richting de Veluwe. Recreatieplas Bussloo ligt op ca. 3 km afstand. Kortom, u kunt vanaf hier alle kanten op en er zijn diverse mooie fiets- en wandelroutes voorhanden. Door de unieke terrein-indeling heeft iedere plek veel privacy.
Camping De Haverkamp kan als uitvalsbasis van een aantal wandelingen op deze site dienen.
Meer informatie over de camping op de website van de Haverkamp
De voorzijde van deze boerderij heeft een markante hoge puntgevel. Het metselwerk dateert uit ca. 1740, en een aantal gebinten uit 1652-1653. De boerderij heeft meerdere namen gehad: Agneshofstede, Roskam(p) en vanaf 1732 De Keizershof. In het pand was korte tijd een herberg gevestigd. Ook heeft hier de Maire van Voorst gewoond. De boerderij is een rijksmonument.
Bron website gemeente Voorst, Open Monumentendag 2016
De Leusbosch is één van de oudste en belangrijkste boerenplaatsen op de Voorsterklei; in de middeleeuwen stond hier al een boerderij. De gebinten van het huidige pand dateren uit 1600-1650. Waarschijnlijk was de boerderij eerder in vakwerk uitgevoerd en vanaf 1700-1800 is het vakwerk vervangen door stenen muren. De Leusbosch is karakteristiek op een oude terp gelegen en fraai gerestaureerd. De boerderij is een gemeentelijk monument.
Bron website gemeente Voorst, Open Monumentendag 2016
Deze voormalige pastorie (Olde Wheme=oude pastorie) is waarschijnlijk in 1602 gebouwd op de fundamenten van zijn afgebrande voorganger. Tegen de rechterzijgevel staat een veranda met siersmeedwerk. Het naastliggende koetshuis is uit 1846, toen een notaris het pand bewoonde. De pastorie is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Aan de Tuinstraat, net buiten de bebouwde kom van Voorst, ligt de oude historische boerderij ‘De Ossenkamp’. De eigenaar heeft de vijf hectare agrarische grond rondom de boerderij omgezet in natuur. Rondom de boerderij zijn houtwallen, boomgaarden, poelen, hagen en grasland op een natuurlijke wijze ingericht. De boerderij is een gemeentelijk monument.
De boerderij is opgeknapt en de natuurwerkgroep van de Spaande Ruiter heeft meegeholpen de omgeving een opknapbeurt te geven. Rondom het terrein ligt een pad dat toegankelijk is voor wandelaars.
Bron en meer informatie op de website van de De Spaanse Ruiter.
De boerderij stamt uit 1800-1825. Dit rijksmonument bestaat uit twee achterhuizen naast en aan elkaar (die zie je vanaf de openbare weg) en een breed voorhuis voor de achterhuizen. Het huis is dus vierkant, maar heeft een U-vormig dak. De boerderijnaam werd voor het eerst in de historische geschriften vermeld in 1648, maar het is niet duidelijk waar de naam vandaan komt.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Startpunt van de wandelingen gelopen door "Voorst wandelt". Niet alle routes eindigen bij de Wiekslag. De GPS opname wordt gestopt als de groep uiteenvalt en iedereen zijn eigen weg naar huis gaat. Maar de ontbrekende 100 tot 200 meter naar de Wiekslag is eenvoudig door de wandelaar zelf in te vullen.
Adres: Tijmstraat 2, 7383 XR Voorst
Deze voormalige Openbare School van Voorst, door de inwoners van Voorst aangeduid als "de oude school", doet tegenwoordig dienst als dorpshuis. Het eerste schoolgebouw van Voorst werd in 1784 of 1814 gebouwd en vervolgens diverse malen uitgebreid en gewijzigd. In 1908 werd de school vrijwel geheel vernieuwd tot de huidige verschijningsvorm. Het schoolgebouw is een gemeentelijk monument. In de 20ste eeuw is het pand intern verbouwd. In het dorpshuis kunnen consumpties genuttigd worden. Het schoolgebouw is een gemeentelijk monument.
Startpunt van de Open Monumentendag wandeling.
Bron website gemeente Voorst, Open Monumentendag 2016
Startpunt van een natuurwandeling over de Empese en Tondese heide.
De Empese en Tondense Heide is een natuurgebied in de buurt van de dorpjes Empe en Tonden in de IJsselvallei. Er loopt een mooie wandelroute doorheen, zodat je optimaal kan genieten van dit waterrijke heide- en blauwgraslandgebied waar in voorjaar en zomer bijzondere bloemen bloeien.
Bron, meer informatie en een routekaart op de website van Natuurmonumenten.
Dit witgepleisterd landhuis is in 1855 gebouwd. In de rechterzijgevel bevindt zich de ingang. Voor de ingang is een portiek met Dorische zuilen. Ook de dakkapel op het dak is versierd. Het landhuis maakte ooit deel uit van de buitenplaats Enkstein. Nu rest alleen het landhuis en de tuin eromheen. Het landhuis is een rijksmonument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Het Gelders Hoofd bevindt zich op een knooppunt van mogelijke wandelroutes. Naar het oosten naar Voorst, het zuiden naar De Hoven en Zutphen en naar het noorden langs de IJssel. Het is dan ook voornamelijk als referentiepunt opgenomen.
In het midden van de jaren 70 van de vorige eeuw is er een dijk en een gemaal gebouwd om de Voorsterbeek op peil te houden. In 2016 is er een gemaal gereed gekomen om het gebied dat in het kader van het project "Ruimte voor de rivier" onder kan lopen, weer kan droog leggen als het waterpeil in de IJssel zakt.
In 1977 is door de Rijksuniversiteit Leiden onderzoek gedaan naar de zes grafheuvels in het Appense Veld. Vijf van de grafheuvels worden door De Spaanse Ruiter bijgehouden. Een keer in de twee jaar worden ze geschoond van opslag. De grafheuvels dateren van ± 2200 v. Chr. en hebben enkele honderden jaren als zodanig dienst gedaan. Dat is ongeveer aan het eind van de Standvoetbekercultuur en het begin van de Klokbekercultuur. Deze benamingen zijn afgeleid van de basisvorm van het vervaardigde aardewerk.
De grafheuvels in het Appense Veld bevatten sporen van meerdere begravingen. Aan de hand van opgravingen en reconstructies elders (b.v. in de buurt van Gorssel en Lunteren) is het mogelijk tot een globaal beeld van begrafenisrituelen en –gebruiken te komen. In ‘onze’ grafheuvels zijn de doden op hun zij en met opgetrokken knieën bijgezet, de zg. foetushouding. Deze houding kan voortvloeien uit een geloof in een wedergeboorte. Later is men overgegaan tot crematie en is de as in urnen bijgezet. Grafgiften zoals een begrafenismaal, siervoorwerpen of een wapen waren gebruikelijk. Te denken val aan voorouderverering, voedsel op reis naar of werk in ‘een andere wereld’. Om de opgeworpen heuvel groef men een greppel en plaatste men palenkransen of rijen stenen, een (mogelijke) symbolische markering tussen het rijk der doden en de levenden.
Meer informatie: Website van de Natuurwerkgroep De Spaanse Ruiter
De naam van deze boerenplaats werd al vermeld in 1326. Oerink was één van de 19 boerderijen in Voorst die vanuit de Hof te Voorst werden beheerd. De huidige boerderij is in 1882 herbouwd of verbouwd en vanaf die tijd werd de boerderij Groot Oerink genoemd. Naast en aan het achterhuis vast staat een landbouwschuur. Zowel de boerderij als de schuur zijn versierd met decoratieve windveren (daklijsten). De boerderij is een rijksmonument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
J. Linthorst ontwierp dit herenhuis in 1912 voor A. H. Hartsuiker. Het pand is mooi versierd met siermetselwerk in een gele kleur baksteen. In het gebouw heeft vanaf 1960 een poosje een winkel gezeten. Er was toen tegen de voorgevel een grote uitbouw geplaatst. Het herenhuis is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Dit rijksmonument, een T-boerderij, stamt uit 1667. Dit geven de muurankers op de voorgevel ook aan. De voordeur in de voorgevel is 19de-eeuws. Naast het achterhuis is een landbouwschuur gebouwd. Het Hoen is een hoog gedeelte in het gebied de Voorsterklei; hoen is vermoedelijk een samentrekking van hogen (hoog). Al in 1357 was er een ‘bona (=goed) oppen hoen’, dat in 1405 werd geschreven als het goed ten Hoen. De boerenplaats ligt op een oude oeverwal (verhoging in het landschap).
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Tot circa 50 jaar geleden werd hier klei gewonnen. De klei werd via een spoorlijntje vervoerd naar de steenfabriek die twee kilometer verderop langs de IJssel stond. Het spoorlijntje is verdwenen. Later werd hier nog zand gewonnen, waardoor het kleigat zijn diepte van 10 meter heeft gekregen. Het is nu een mooi natuurgebied met ’s zomers veel soorten broedvogels (tegenwoordig ook grauwe ganzen) en ’s winters veel soorten trekwatervogels zoals Grauwe gans, Kolgans en diverse soorten eenden.
Bron en meer informatie op de website van de De Spaanse Ruiter.
Dit monumentale pand is gebouwd in kubistische stijl en voorzien van fraaie spekbanden en bogen. Het statige pand is grotendeels ontpleisterd en voorzien van een nieuw kalk/cement gebonden pleistersysteem. In 2014 is het gebouw volledig gerestaureerd.
Momenteel is het bedrijf "Ekeby Art and Research" gevestigd in het pand. Het bedrijf is actief in de branche dienstverlening voor uitvoerende kunst.
Bron: info verzameld via diverse internet sites.
De loop van de IJssel volgt de vallei tussen de Veluwe in het westen en de Sallandse Heuvelrug in het oosten, die het IJsseldal genoemd wordt. Veel wandelingen voeren langs (een deel) van de westoever van de Ijssel.
In verband met de voorziene klimaatverandering wordt in het kader van het project Ruimte voor de rivier tussen 2006 en 2019 door onder andere het graven van nevengeulen de capaciteit van de IJssel vergroot. Ten oosten van Voorst, op de Voorsterklei, is eind 2015 door een dijkverlaging en het aanleggen van een nieuwe dijk een overstroomgebied gereed gekomen.
Meer informatie over de dijkverlaging: Website waterschap Vallei en Veluwe
Op dat deel van de wandelroute kun je je fantasie de vrije loop laten. Hier wonen de kabouters!
Aan het einde van de achtiende eeuw groeide bij veel katholieken het verlangen naar een eigen kerkgebouw. De pachters van Baron van Wijnbergen waren allen katholiek, en omdat ook bij de Baron het verlangen leefde naar een eigen kerkgebouw voor hem en zijn pachters, besloot hij hiervoor vergunning te vragen. Uiteindelijk kon de bouw van de kerk worden voltooid in 1818. Bij de kerk liet hij een boerenhuis bouwen als kosterswoning met een zijkamertje voor de dienstdoende priester. In 1835 liet hij het kerkhof aanleggen en in 1846 liet hij, ook op zijn kosten, een pastorie bouwen. In 1846 schonk hij aan de kerk het door Naber uit Deventer gebouwde orgel.
De Parochie is op 5 mei 1847 officieel rechtspersoon geworden zodat men op 22 november 1848 de akte van overdracht tekenen.
Zo kwam de Parochie van St. Martinus Bussloo tot stand. De kerk is niet meer in gebruik
Bron en meer informatie op de website van de parochie
R.K. Kerk Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming.
Zo'n 200 jaar geleden bestond het dorp Klarenbeek nog niet en was er dus geen kerspel zoals bijvoorbeeld Wilp, Voorst, Terwolde of Nijbroek. Wat nu het kerkdorp Klarenbeek is, was toen een ruige wildernis. Het heeft, naar oudheidkundige begrippen, niet zo'n oude geschiedenis. Het is het jongste dorp in de gemeente Voorst.
In 1857 werd de kerk met toren door de heer Krepel "om niet" aan de nieuwe parochie geschonken en een paar maanden later op 24 december 1857 werden het kerkhof en de parochie door de heer Krepel aan het parochiebestuur overgedragen.
Sinds enkele jaren is de kerk niet meer in gebruik
Bron en meer informatie op de website van de parochie.
In het jaar 893 stond er al een, vermoedelijk houten, kerk in Voorst, mogelijk gesticht door de abdij van Prüm. Waarschijnlijk was het een rechthoekig, houten bouwwerkje. Omstreeks 1150 liet de abdij van Prüm een stenen kerkgebouw met een toren bouwen. Het Romaanse bouwwerk was geheel opgetrokken uit tufsteen. Het bouwmateriaal werd per schip aangevoerd vanuit een tufsteengroeve aan de Rijn. Achter de kerk is nog goed te zien dat een arm van de IJssel een bocht maakte, zodat ter plekke het bouwmateriaal uitgeladen kon worden. De tufstenen fundering en de Romaanse toren bleven bewaard. Omstreeks 1350 werd op de tufstenen fundering een kerk in gotische stijl gebouwd. Voor de kerk staat een (levensvatbaar restant) van een linde, waaronder in vroeger tijd werd recht gesproken.
In de kerk bevinden zich een fresco uit 1566, drie grafkelders en een Naberorgel uit 1843. In de toren hangen een grote en een kleine klok, beide gemaakt in de 17de eeuw door Gerrit Schimmel uit Deventer.
Bron: Routebeschrijving Kerkenpad Voorst door Natuurwerkgroep De Spaanse Ruiter
Rond het jaar 765 startte bij een bron (Huilpa) in Wilp de Angelsaksische monnik Lebuïnus zijn missie om het christelijk geloof op het vasteland te verspreiden. Op de plek waar eerst een houten kapel stond werd in de 11e eeuw van tufsteen een Romaanse kerk gebouwd: een van de oudste kerkgebouwen in Nederland.
Vanaf de 12e eeuw is de toren opgebouwd en tot in de 16e eeuw verbouwd. Daarom zien we in het onderste deel tufsteen en baksteen in de bovenste lagen onder de gotische torenspits.
In de 16e eeuw werd van baksteen een nieuwe gotische kerkzaal aan de Romaanse kerk bijgebouwd. In deze lichte kerkzaal bevindt zich tot op de dag van vandaag de liturgische ruimte. Er zijn grafzerken te zien uit het midden van de 16e eeuw. Onder een balkon bevinden zich twee eikenhouten herenbanken uit de 17e eeuw.
De protestantse gemeente van Wilp is de huidige eigenaar van het kerkgebouw en gebruikt het nog regelmatig voor bijeenkomsten. Op andere momenten zijn er andere activiteiten in de kerk.
Bron en meer informatie op website van Dorpskerk Wilp
Deze villa met een T-vormige plattegrond stamt uit ca. 1840. Het bordes is gewijzigd, onder andere de trappen zijn verdwenen. Het smeedijzeren ornament in het bovenlicht, boven de deur, is een levensboom. Tegen de villa aan is een stalgebouw gebouwd. Het rijksmonument staat markant aan de Rijksstraatweg tegenover de Kerkstraat.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Klein Amsterdam is een buurtschap in de gemeente Voorst. Klein Amsterdam bevindt zich op een knooppunt van mogelijke wandelroutes. Het is dan ook voornamelijk als referentiepunt opgenomen.
Wat meer informatie op de website van het buurtschap Klein Amsterdam.
Deze villa uit 1910 is in een rijke eclectische stijl (mix van verschillende architectuurstijlen) ontworpen. Het ontwerp is van de Apeldoornse architect J.A. Heuvelink, in opdracht van de heer A. Mentz. Boven de balkondeuren bevindt zich een gevelsteen met de naam: Klein Wiarda State. Linksvoor in het pand is een afgeschuinde hoekpartij met een balkon en een gevelsteen met het jaartal 1910. De gevels van de villa zijn mooi versierd. De rechterzijgevel bevat de ingang en twee gebrandschilderde ramen. De villa is een rijksmonument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Bij landgoed De Poll behoort ook de twee kilometer van het landhuis aan de IJssel gelegen ruïne van kasteel Nijenbeek. Het landgoed is voor het grootste deel open voor wandelaars; alleen de Veluwsche bandijk is over een lengte van ca. een km afgesloten ter bescherming van de privacy van de bewoners. Het Marskramerpad, een langeafstandswandelroute van Bad Bentheim naar Scheveningen, wordt ter plaatse omgeleid via de Deventerweg.
Huis de Poll of Huis te Gietelo is een landhuis, landgoed en voormalige havezate in de gemeente Voorst, gelegen ten oosten van het dorp Bussloo.
Bron en meer informatie op Wikipedia: Huis de Poll
In 2003 kwam de gemeente met een notitie over het oprichten van een landgoed, wat Rein en Ankie Nieland op het gedroomde spoor zette. De agrarische percelen omzetten naar natuur. De SBNL hield in die tijd een voorlichtingsavond over de ‘rood voor groenregeling’. Met die regeling mag je een bijzonder huis bouwen in ruil voor natuur, mits je voldoet aan heel veel eisen en regels en de locatie zich op de passende plaats bevindt. Met heel veel doorzettingsvermogen, geduld en creativiteit werden in 2008 alle plannen goedgekeurd. De realisatie van het landgoed en de nieuwe woning duurde ruim twee jaar en in 2010 betrokken Rein en Ankie hun nieuwe onderkomen op het landgoed. En wat voor een verblijf! Geen fata morgana, maar een kasteel, omringd door een slotgracht, met paardenstallen en een Bed and Breakfast!
Het pad over het landgoed is voor wandelaars toegankelijk.
Bron: Voorsternieuws
Meer informatie: Website van Het Beloofde Land
De Beele is een orthopedagogisch behandelcentrum voor jongeren in de leeftijd van 12 tot 21 jaar met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen. De jongeren zijn afkomstig uit het hele land en hebben vaak een lange geschiedenis in de hulpverlening.
Vroeger was het een landgoed met landhuis. Het landhuis werd in 1971 tot op de kelders afgebroken. Alleen het toegangshek, een gemeentelijk monument, aan de ingang van de Beele uit ca. 1950 stamt nog uit de tijd van het landhuis.
Over het terrein van de Beele lopen diverse vrij toegankelijke wandelpaden.
Meer informatie op de website van de Pluryn.
De korenmolen de Zwaan verrees in 1904 naast een reeds bestaande stoommalerij. Voor de bouw werd gebruikgemaakt van een afgebroken molen uit het Groningse Uithuizen. In 1967 werd de molen gerestaureerd. In 1986 werd de molen eigendom van de Stichting Molen De Zwaan. Tussen 1989 en 1991 werd de molen gerestaureerd waarna hij regelmatig, met name 's zomers op zaterdagochtend, door vrijwillige molenaars in bedrijf wordt gesteld.
Bron: wikipedia: De Zwaan (Voorst)
Meer informatie op de website van Molen de Zwaan
In de Middeleeuwen zag men vooral het gevaar en de onhandigheid van rivieren die hun loop verlegden en steeds op andere plekken hun zandbanken achterlieten. In Zutphen vormde de rivier een grote bedreiging voor de zuidrand van de stad, juist waar de bezittingen van de hertog van Gelre waren gelegen. De rivierkronkel dreigde zijn stad letterlijk in de tang te nemen. In 1356 liet de hertog de bocht afsnijden. Sindsdien ligt de oude waterloop langzaam te verlanden.
De oude IJssel tussen Empe en Voorstonden is in de loop van de jaren verworden tot een prachtige, bijna ondoordringbare, strook natuur.
Bron: diverse websites
De naam pingo komt van het Inuktitut, de taal van de eskimo's, en betekent 'heuvel die groeit'. Een pingo is een heuvel in het landschap waaronder zich een ijslens bevindt. Pingo's bestaan daarom alleen in gebieden met een heel koud klimaat. Tegenwoordig vinden we deze pingo's in bijvoorbeeld Alaska en Groenland. Gedurende het Weichselien, 115.000 tot 10.000 jaar geleden heerste er in Nederland een toendraklimaat. Ook in Nederland kwamen toen pingo's voor.
Pingoruïnes zijn de overblijfselen van een pingo als het ijs in de ondergrond smelt. Er ontstaat dan een ringvormige krater die wordt opgevuld met smeltwater. Dit meertje kan vervolgens in een warmere tijd weer opgevuld worden met organisch materiaal als gevolg van plantengroei. In de loop der tijd vormt zich uit dit organisch materiaal veen. Later is dat veen er door de mens uit gehaald om te gebruiken als brandstof. Hierdoor werd de vorm van de pingo's weer zichtbaar als ronde meertjes in het landschap. In Nederland vinden we pingoruïnes voornamelijk in het noorden en het oosten van het land.
Hier op Groot Soerel, een terrein van Natuurmonumenten, is een pingoruïne te zien.
Bron en meer informatie op de website van Geologie van Nederland.
Dit natuurgebied lijkt niet toegankelijk, maar het is in ieder geval mooi om er over de dijk langs te lopen.
Volgens de site van Staatsbosbeheer:
Rammelwaard: 3 kilometer ten oosten van Voorst in de Voorster klei, aan de Wellenbergweg kan bij de knik in de weg (voordat je bij boerderij Wellenberg bent) geparkeerd worden. Hier kun je de dijk op.
Niet geverifieerd!!
Bron en meer informatie op de website van Staatsbosbeheer.
De diverse zandstranden, ruime ligweiden en vele voorzieningen maken Bussloo tot de ideale plek voor een dagje uit. Uw kinderen vermaken zich uitstekend op het strand en bij de verschillende speeltoestellen, vooral bij het Kinderstrand van de Withagen of bij de Robberskamp. Bij de diverse kiosken kunt u terecht voor lekkere versnaperingen. Bussloo biedt nog veel meer: van golfen, wellness, outdooractiviteiten tot beachvolleybal, vissen, paardrijden en duiken. Ook vindt u op Bussloo restaurants en Hotel Thermen Bussloo.
Recreatiegebied Bussloo is 365 dagen per jaar gratis toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang voor wandelaars.
Bron en meer informatie op website Leisurelands Bussloo
Uit 1917 dateert deze villa. Het huis is eveneens ontworpen door de Apeldoornse architect J.A. Heuvelink, nu in opdracht van mevrouw G.A. Brands Meijs. Het gebouw is gebouwd op de fundamenten van een voorganger. Op de eerste verdieping is een natuurstenen balkon en boven de balkondeuren is de tekst ‘19 RUIMZICHT 17’ geplaatst. Aan de rechterzijde bevindt zich een serre. De villa is een rijksmonument
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Ruïne De Nijenbeek, in de omgeving ook wel bekend als het Hooge Huis, is een ruïne aan de oever van de Voorsterbeek, een oude bedding van de IJssel ten noordoosten van de Nederlandse plaats Voorst (provincie Gelderland). Tegenwoordig ligt het op zo'n 200 meter van de IJssel. Het is een grote vierkante donjon, nu nog zo'n twintig meter hoog en met een grondvlak van 12 bij 13 meter. Het kasteel werd waarschijnlijk gesticht in het begin van de 13e eeuw door graaf Gerard III van Gelre. Het oudst bekende document waarin een naam van een kasteelheer wordt genoemd, Dirk van Nijenbeek, dateert uit 1266. Van de 16e eeuw tot de 19e eeuw werd erin gewoond. De Nijenbeek bestond toen uit een kasteel met voorburcht. De ruïne is onderdeel van landgoed De Poll.
De Nijenbeek is een relatief jonge ruïne. Op 12 april 1945 beschoten de geallieerden de burcht vanaf Gorssel met granaten en tanks om de Duitsers die in het bouwwerk zaten te verdrijven. Toen dit gelukt was, trokken de geallieerden de rivier over om hun opmars ter bevrijding van Nederland voort te zetten. Ze lieten de burcht grotendeels verwoest achter.
In 2015 is de ruïne geconserveerd. De ruïne is niet toegankelijk.
Bron en meer informatie op de Website van Ruïne Nijenbeek
Bron en meer informatie op Wikipedia: Kasteel Nijenbeek
Startpunt van de wandelingen in de categorie "Rondje Voorst"
Adres: speeltuin aan de Marjoleinstraat, 7383XJ Voorst
Startpunt van de gemarkeerde rondwandeling. De wandeling kan ook gelopen worden vanaf station Klarenbeek.
De wandelroute leidt door het landschap van een van de verrassendste dijken van Nederland: de Appense Dijk. Dit dijkje werd rond 1435 aangelegd. Het vertelt op een unieke manier over de geaardheid van het landschap rond het buurtschap Appen en de belangen die hier van oudsher speelde. De vele sporen van de strijd tegen het water zijn goed zichtbaar. Maar het dijkje biedt ook kans op ontdekking van zeldzame dieren en planten.
Een uitgebreide routebeschrijving is de folder over het Appense Schouwpad
Bewijzerde rondwandeling. ca. 4 km. Start- en eindpunt van de route: achter de N.H.-kerk te Voorst. Bij en na regenachtig weer zijn de paden op de “Voorster klei” moeilijker begaanbaar en worden laarzen sterk aangeraden.
Het Kerkepad Voorst is in 2003 en 2004 door De Spaanse Ruiter aangelegd. Het ligt bijna geheel op grond van landgoed Beekzicht, waar veel steun van ontvangen werd in de vorm van materialen en privileges. Ook de pachtboeren lieten zich niet onbetuigd.
Download de Routebeschrijving Kerkepad Voorst door Natuurwerkgroep De Spaanse Ruiter
Klarenbeek zou nooit een stationnetje hebben gehad als het geen houtzagerij had gehad waar hout werd bewerkt voor het maken van sigarenkistjes. Aanwezigheid van waterkracht opgewekt door beken en een overvloed van bossen voor houtproductie hadden geleid tot het ontstaan van die fabriek rond 1871. De eigenaar van de houtzagerij haalde alles uit de kast om een aftakking met de treinhalte te krijgen van de spoorwegverbinding Zutphen-Apeldoorn. In 1882 kreeg Klarenbeek zijn stationnetje. Een paardenspoorweg onderhield de verbinding tussen de sigarenkistenzagerij en de treinstopplaats.
Bron en meer informatie in de folder over het Appensche Schouwpad
Station Voorst-Empe is in 2006 heropend als station voor Voorst en Empe op de lijn Apeldoorn - Zutphen. Er is één perron, waar in beide richtingen per uur twee stoptreinen stoppen. De enige voorzieningen zijn een wachthuisje, een kaartautomaat en een fietsenstalling.
Het oorspronkelijke station Voorst, op dezelfde plek, werd in 1876 geopend en in 1938 gesloten. Het stationsgebouw is in 1946 gesloopt.
Het Stationskoffiehuis Radstaake is te vinden ongeveer 100 meter van het station in de richting van het dorp Voorst.
Voormalig tolhuisje, gebouwd tussen 1814-1827. Op de gevel is een bewegwijzering geschilderd met daarop de afstand in kilometers naar Zutphen (7,1), Deventer (9,6) en Apeldoorn (13,33). De huidige Rijksstraatweg was in die tijd de verharde rijksweg die van Apeldoorn naar Zutphen liep. Langs deze weg werd tot 1900 tol geheven. Dat betekent dat reizigers een bepaald geldbedrag moesten betalen om van de weg gebruik te maken. Hiermee werd het onderhoud van de wegen betaald. Nadat de tol werd opgeheven, verkocht de staat het gebouw aan het landgoed Beekzicht. Het tolhuisje is een rijksmonument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Dit witgepleisterd dorpspand is gebouwd tussen 1850-1900. De linkerzijde van het pand heeft een rond 1900 aangebouwde houten erker. Het huis is bewoond geweest door de bekende onderwijzersfamilie Reicholt en is karakteristiek gelegen in de nabijheid van o.a. de kerk, de Olde Wheme (pastorie) en de (voormalige) school. De woning is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Dit gebouw werd gebouwd als een villa in 1847. Het pand is versierd met neo-classicistische (een architectuurstijl) versieringen. De villa werd gebouwd voor E. J. Middelbeek, hij was de zoon van een onderwijzer. Later woonden in het pand de artsen H. Wiggers en J. B. Vermijde. In 1896 kwam het geheel in bezit van de gereformeerde kerkgemeenschap van Voorst. Het naastliggende koetshuis werd verbouwd tot een kerkgebouwtje terwijl het huis functioneerde als pastorie. Het geheel ligt karakteristiek op een lichte verhoging, achter een bakstenen tuinmuurtje, aan een belangrijk kruispunt in Voorst. Het gebouw is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Een T-boerderij, gebouwd door de eerste eigenaar/bewoner en metselaar Johan Carmighelt in 1889. Het nu witgeschilderde pand heeft o.a. hoekpilasters met gepleisterde motieven, een fries en siermetselwerk. De gevelindeling van het achterhuis is gewijzigd doordat de agrarische functie vervangen is door een woonfunctie. Het atelier annex winkel is ingericht met ambachtelijk en figuratief werk (schilder- en tekenwerk, keramiek). De boerderij is een gemeentelijk monument.
Bron routebeschrijving Open Monumentendag 2016.
Zutphen is een Hanzestad met een prachtig oud centrum. Erg geschikt als doel van een wandeling vanuit Voorst. Op het marktplein in het centrum is veel horeca aanwezig. Eventueel kan een wandeling van of naar Zutphen gecombineerd worden met een enkele reis met de trein van Zutphen naar station Voorst-Empe.
Meer informatie met o.a. een activiteiten kalender op de website Zutphen bruist.