Grafheuvels

De Bandijk of Appense Dijk moest de noordelijke IJsselvallei beschermen tegen overstromingen vanuit het stroomgebied van de huidige Voorsterbeek. Die beek kon geweldig aanzwellen door toevloed van regen- of smeltwater vanaf de stuwwal en de dekzandhoogten aan de rand ervan. De wateroverlast verergerde nog als de uitwatering op de IJssel in het honderd liep. Dat gebeurde als de IJssel zelf ook hoog stond. Het kwam zelfs voor dat de rivier zich dan ontlastte naar het dal van de Voorsterbeek, de wijde omgeving onderdompelend.

In de vorige eeuw is de functie van de bandijk grotendeels overbodig geworden door de bouw van een dijk met gemaal in de uitmonding van de Voorsterbeek.

Over de dijk loopt van Appen tot Klarenbeek een wandelpad. De bandijk is in de routes op deze site ook gemarkeerd als de route slechts over een gedeelte van de Bandijk voert.

Bron en meer informatie in de folder Appense Schouwpad

Startpunt van de wandelingen gelopen door "Voorst wandelt". Niet alle routes eindigen bij de Wiekslag. De GPS opname wordt gestopt als de groep uiteenvalt en iedereen zijn eigen weg naar huis gaat. Maar de ontbrekende 100 tot 200 meter naar de Wiekslag is eenvoudig door de wandelaar zelf in te vullen.

Adres: Tijmstraat 2, 7383 XR Voorst

In 1977 is door de Rijksuniversiteit Leiden onderzoek gedaan naar de zes grafheuvels in het Appense Veld. Vijf van de grafheuvels worden door De Spaanse Ruiter bijgehouden. Een keer in de twee jaar worden ze geschoond van opslag. De grafheuvels dateren van ± 2200 v. Chr. en hebben enkele honderden jaren als zodanig dienst gedaan. Dat is ongeveer aan het eind van de Standvoetbekercultuur en het begin van de Klokbekercultuur. Deze benamingen zijn afgeleid van de basisvorm van het vervaardigde aardewerk.

De grafheuvels in het Appense Veld bevatten sporen van meerdere begravingen. Aan de hand van opgravingen en reconstructies elders (b.v. in de buurt van Gorssel en Lunteren) is het mogelijk tot een globaal beeld van begrafenisrituelen en –gebruiken te komen. In ‘onze’ grafheuvels zijn de doden op hun zij en met opgetrokken knieën bijgezet, de zg. foetushouding. Deze houding kan voortvloeien uit een geloof in een wedergeboorte. Later is men overgegaan tot crematie en is de as in urnen bijgezet. Grafgiften zoals een begrafenismaal, siervoorwerpen of een wapen waren gebruikelijk. Te denken val aan voorouderverering, voedsel op reis naar of werk in ‘een andere wereld’. Om de opgeworpen heuvel groef men een greppel en plaatste men palenkransen of rijen stenen, een (mogelijke) symbolische markering tussen het rijk der doden en de levenden.

Meer informatie: Website van de Natuurwerkgroep De Spaanse Ruiter